Ogrodzenie między ogródkami w bloku

Wysokość płotu a przepisy Kodeksu cywilnego

Prawdą jest, iż ogrodzenie nie może przekraczać wspomnianych 2,20 m, jednak w Pani przypadku zasadniejszym zastosowaniem będą miały przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 154:

„§ 1. Domniemywa się, że mury, płoty, miedze, rowy i inne urządzenia podobne, znajdujące się na granicy gruntów sąsiadujących, służą do wspólnego użytku sąsiadów. To samo dotyczy drzew i krzewów na granicy.

§ 2. Korzystający z wymienionych urządzeń obowiązani są ponosić wspólnie koszty ich utrzymania”.

Zobacz też: Jak wysoki może być płot betonowy

Utrudnienia związane z postawieniem płotu – immisje

Co dla Pani najważniejsze, jeżeli nie wyrażała Pani zgody na taką wysokość ogrodzenia i powoduje to dla Pani niedogodności, przesłania widok i robi zacienienie, proponuję powołać się na immisje.

Zgodnie bowiem z treścią art. 144 właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.

Przepis art. 144 dotyczy tzw. immisji, powszechnie określanych mianem pośrednich. Tradycyjnie immisje dzieli się na pośrednie i bezpośrednie, a wyodrębnia się także inne niż immisje naruszenia prawa własności.

Immisja, o której stanowi art. 144, polega na zachowaniu (działaniu, zaniechaniu) na nieruchomości wyjściowej, przy czym skutki tego zachowania rozpoczynają się już na nieruchomości wyjściowej i przechodzą na nieruchomości sąsiednie.

Kryterium dla ustalenia zgodnego z prawem poziomu immisji jest ich przeciętna miara. Poziom przeciętnej miary ocenia się na podstawie przeznaczenia nieruchomości (w aktach ogólnych – typu plan miejscowy, jak i indywidualnych – typu decyzje o warunkach zabudowy lub o lokalizacji inwestycji celu publicznego) oraz stosunków miejscowych (przyjętej w danej miejscowości, dzielnicy, a nawet ulicy praktyki sąsiedzkiej). Regulacje prawa administracyjnego pełnią funkcję subsydiarne dla oceny poziomu przeciętnej miary.

Immisje pośrednie w sytuacji sąsiedzkiej

Z uwagi na powyższe należy podnieść, iż opisane przez Panią ewentualne niedogodności należy więc zakwalifikować do immisji pośrednich.

W przypadku niedozwolonej immisji (bezprawnej w świetle art. 144), przysługuje roszczenie negatoryjne (art. 222 § 2 w zw. z art. 144). Jeśli immisja doprowadza do szkody, podstaw do jej naprawienia poszukiwać należy w art. 415 i nast. Kodeksu cywilnego.

Zgodnie natomiast z art. 222 § 2 przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą, przysługuje właścicielowi roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń.

Żądanie zaprzestania naruszeń prawa własności oznacza roszczenie o zaniechanie na przyszłość trwałego lub powtarzającego się wkraczania w sferę cudzego prawa własności. Roszczenie negatoryjne zabezpiecza obowiązek odpowiadający prawu własności polegający na biernym zachowaniu się i przestrzeganiu zakazu naruszania prawa własności.

Immisja pośrednia jest niedopuszczalna, jeśli przekracza przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Granica określająca poziom dopuszczalnych immisji ustalana jest w oparciu o oceny dokonywane w okolicznościach konkretnego przypadku. Cenne są wszelkie próby abstrakcyjnego wyjaśnienia wprowadzonych przez ustawodawcę kryteriów, ale można przedstawić w tym zakresie jedynie kilka wytycznych ogólnych. T. Dybowski zwrócił uwagę, że przeciętna miara to kryterium przedmiotowe, a nie podmiotowe, a zatem oceny dokonuje się z punktu widzenia nieruchomości a nie subiektywnych odczuć właściciela (T. Dybowski, Ochrona własności, s. 324–325). Pogląd ten należy jednak uzupełnić o to, że w odniesieniu do immisji niematerialnych ocenie należy poddać oddziaływanie na sferę psychiki człowieka, co wymaga uwzględnienia pewnego pierwiastka subiektywnego. Dokonując ocen, należy przyjąć stanowisko, obiektywne, przeciętnego człowieka.

Zgłoszenie immisji do sądu

Mając powyższe na uwadze, wskazuję, iż jeżeli dochodzi do faktycznego zacienienia Pani nieruchomości, a także osłonięcia widoku, może Pani powołać się na niniejsze immisje. Będzie to jednak zawsze podlegało ocenie sądu. W obecnej chwili istnieją orzeczenia sądu oparte na zacienianiu i wpływie przedmiotowych immisji – sąd podniósł, że roszczenie odszkodowawcze z powodu immisji pośredniej przysługuje także w przypadku zacienienia.

W pierwszej kolejności więc proponuję zgłosić niniejsze do wspólnoty, gdyż jest ona powołana do rozstrzygania niniejszych sporów. W dalszej części może Pani także skierować do sąsiada pismo z roszczeniem o zaprzestanie powyższych naruszeń.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.