• Data: 2024-06-20 • Autor: Małgorzata Zegarowicz-Sobuń
Dokonałem częściowej rozbiórki budynku w oparciu o art. 31 Prawa budowlanego. Katastrofalny stan budynku został określony w ekspertyzie wykonanej przez osobę uprawnioną. Nadzór budowlany wstrzymał mi rozbiórkę i kazał zabezpieczyć to co jeszcze zostało. W tej chwili mam zarzuty o nielegalną rozbiórkę budynku. Czy postąpiłem słusznie wyburzając budynek bez pozwolenia?
Zgodnie z Prawem budowlanym, rozbiórka obiektów i urządzeń budowlanych nie wymaga co do zasady uzyskania pozwolenia na rozbiórkę, lecz zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej, chyba że dotyczy budynków i budowli wpisanych do rejestru zabytków albo objętych opieką konserwatorską, a także obiektów o wysokości powyżej 8 m, jeżeli ich odległość od granicy działki jest nie mniejsza niż połowa wysokości (art. 31 ust. 1 pkt 1).
Zgodnie natomiast z treścią art. 31 ust. 1 pkt 2 z obowiązku zarówno uzyskania pozwolenia na rozbiórkę, jak i zgłoszenia zwolniona jest rozbiórka obiektów i urządzeń budowlanych, do których budowy nie jest wymagane pozwolenie na budowę, jeżeli nie podlegają one ochronie konserwatora zabytków. Oznacza to, że rozbiórka obiektów oraz urządzeń budowlanych określonych w art. 31 ust. 1 pkt 2, jeżeli zostały one wpisane do gminnej ewidencji zabytków, będzie wymagała pozwolenia, gdyż podlegają one ochronie jako zabytki w rozumieniu ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. W zgłoszeniu należy określić, zgodnie z art. 31 ust. 2, rodzaj, zakres i sposób wykonywania zgłaszanych robót rozbiórkowych.
Zobacz też: Kara za samowolę budowlaną garażu
Zgodnie z art. 31 ust. 5 roboty zabezpieczające oraz rozbiórkowe można rozpocząć przed uzyskaniem pozwolenia na rozbiórkę lub przed ich zgłoszeniem, jeżeli mają one na celu usunięcie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 września 2010 r., II AKa 202/10: „Przepis art. 31 p.b. dotyczy wyłącznie rozbiórki. Roboty zabezpieczające i rozbiórkowe wymienione w jego ust. 5 nie mogą stanowić elementu żadnych innych robót budowlanych wymienionych w art. 3 pkt 7 tej ustawy poza rozbiórką obiektu budowlanego. Rozpoczęciu prac zabezpieczających i rozbiórkowych przed uzyskaniem pozwolenia na rozbiórkę nie może też towarzyszyć żaden inny cel niż usunięcie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia”.
Rozpoczęcie tych robót nie zwalnia inwestora z obowiązku uzyskania pozwolenia na rozbiórkę lub zgłoszenia zamierzonej rozbiórki obiektu budowlanego. Istnienie konieczności rozbiórki inwestor powinien wykazać w postępowaniu w sprawie udzielenia odpowiednio – pozwolenia na rozbiórkę lub w treści zgłoszenia o zamierzonej rozbiórce, np. przedstawiając organowi sporządzone przez rzeczoznawców budowlanych lub osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności opinie i ekspertyzy.
Przepis ten nie może być wykorzystywany nie do wykonania robót zabezpieczających i rozbiórkowych, lecz do całkowitej rozbiórki obiektu budowlanego z ominięciem wymogu uzyskania zezwolenia. Jeżeli organ ustali, że bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia faktycznie nie było, wniesie sprzeciw bądź odmówi wydania pozwolenia na rozbiórkę. Wówczas organ nadzoru budowlanego wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych wykonywanych bez wymaganego pozwolenia na budowę albo zgłoszenia (art. 50 ust. 1 pkt 1), a inwestorowi, zgodnie z art. 90, grozi kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Wykonywanie robót budowlanych w takim przypadku stanowi przestępstwo. Gdy zaś się okaże, że rozebrany obiekt budowlany był zabytkiem, kara ta może wzrosnąć nawet do 5 lat pozbawienia wolności (art. 108 ust. 1 u.o.z.).
Obowiązkiem właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej przed udzieleniem pozwolenia na rozbiórkę lub ewentualnym milczącym przyjęciem zgłoszenia robót rozbiórkowych w sytuacji, o której mowa w art. 31 ust. 5, będzie więc dokonanie oceny, czy do prac rozbiórkowych przystąpiono po spełnieniu powyższych warunków.
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 października 2017 r., II SA/Ol 691/17, LEX nr 2389801: „Instytucja przewidziana w cytowanym art. 31 ust. 5 p.b. ma charakter wyjątkowy, gdyż oparta jest na swoistym stanie wyższej konieczności. Istnienie tego stanu inwestor powinien wykazać w postępowaniu w sprawie udzielenia pozwolenia na rozbiórkę, przedstawiając organowi na tę okoliczność niezbędne dowody. Uzyskanie pozwolenia na rozbiórkę pomimo rozpoczęcia robót rozbiórkowych i zabezpieczających, a czasami nawet po ich wykonaniu, jeżeli takie roboty były wykonane natychmiast, ma na celu umożliwienie organowi zweryfikowane czy faktycznie istniała przesłanka zastosowania omawianej normy prawnej, polegająca na zaistnieniu bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia.
Przeczytaj też: Zgłoszenie rozbiórki stodoły
Obowiązkiem właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej przed udzieleniem pozwolenia na rozbiórkę, będzie więc dokonanie oceny, czy rozpoczęte roboty rozbiórkowe miały istotnie na celu usunięcie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi i mienia”.
Z treści art. 31 ust. 5 wynika, że jego zastosowanie wymaga spełnienia kilku warunków:
1) zagrożenie bezpieczeństwa musi być bezpośrednie, co oznacza, że nie można, ze względu na grożące bliskie niebezpieczeństwo, zastosować zwykłego trybu uzyskania pozwolenia na rozbiórkę lub zgłoszenia;
2) niebezpieczeństwo to musi zagrażać dobrom szczególnie chronionym, tj. zdrowiu lub życiu ludzi oraz mieniu;
3) rozpoczynając roboty, inwestor ma obowiązek bezzwłocznie, tj. natychmiast, kiedy dokonanie odpowiednich czynności będzie możliwe, uzyskać pozwolenie lub dokonać zgłoszenia (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 11 marca 2010 r., II SA/Sz 1365/09, LEX nr 605557; wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lipca 2010 r., VII SA/Wa 817/10, LEX nr 676271).
Przepis powyższy zezwala tylko na rozpoczęcie robót zabezpieczających i rozbiórkowych. Inwestor nie może zatem na podstawie tego przepisu wykonać jakichkolwiek innych robót budowlanych. Uprawnienie i obowiązek inwestora do podjęcia bezzwłocznych działań w celu usunięcia bezpośredniego zagrożenia nie może być również rozumiany w ten sposób, że w ramach tego działania inwestor może przekroczyć granice wyznaczone tym przepisem i wykonać bez pozwolenia na rozbiórkę lub zgłoszenia rozbiórki obiektu budowlanego albo jego części w zakresie wykraczającym poza konieczność usunięcia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia (por. wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r., II OSK 1366/10, LEX nr 1151853).
Nie można całkowicie wykluczyć sytuacji, w której zaistnieje konieczność, w ramach zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia, nie tylko wykonania czynności w celach zabezpieczających i ochrony wskazanych dóbr, ale faktycznie doprowadzenia do całkowitej rozbiórki przed uzyskaniem akceptacji organu w formie decyzji bądź przyjęcia zgłoszenia. W takim przypadku osoba dokonująca rozbiórki powinna udowodnić, że jej działanie nie było samowolą budowlaną, a to będzie możliwe, jeżeli spełnione były ustawowe warunki do takiego działania, które opisane zostały powyżej.
Zobacz również: Rozbiórka budynku z gminnej ewidencji zabytków
Rozbiórka starej kamienicy
Pan Janusz był właścicielem starej kamienicy, która znajdowała się w fatalnym stanie technicznym. Po tym, jak ściany zaczęły pękać, a fragmenty tynku odpadały na ulicę, wezwał rzeczoznawcę budowlanego. Ekspertyza wykazała, że budynek stanowił bezpośrednie zagrożenie dla przechodniów. Pan Janusz, powołując się na art. 31 ust. 5 Prawa budowlanego, rozpoczął rozbiórkę, aby usunąć zagrożenie. Nadzór budowlany wstrzymał jednak prace, twierdząc, że rozbiórka została wykonana bez odpowiednich pozwoleń. Pan Janusz musi teraz udowodnić, że jego działania były uzasadnione i zgodne z prawem.
Rozbiórka hali magazynowej
Firma transportowa "Logistic" posiadała starą halę magazynową, której dach groził zawaleniem. W obawie przed wypadkiem zarząd firmy zdecydował o natychmiastowym rozpoczęciu prac rozbiórkowych, powołując się na zagrożenie bezpieczeństwa. Podczas kontroli inspektor budowlany stwierdził brak formalnego zgłoszenia rozbiórki, mimo że budynek nie znajdował się pod opieką konserwatora zabytków. Właściciel firmy teraz staje przed zarzutami o nielegalną rozbiórkę i musi wykazać, że podjęte działania były konieczne dla ochrony życia i mienia.
Rozbiórka budynku gospodarczego
Pani Maria, właścicielka gospodarstwa rolnego, zauważyła, że jeden z budynków gospodarczych zaczął się przechylać po ostatnich silnych wiatrach. Obawiając się o bezpieczeństwo swoich pracowników, rozpoczęła jego rozbiórkę bez wcześniejszego zgłoszenia do właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej. Po interwencji nadzoru budowlanego została oskarżona o nielegalne działania. Pani Maria teraz musi przedstawić dowody na to, że budynek rzeczywiście stanowił bezpośrednie zagrożenie, co uzasadniałoby natychmiastowe podjęcie prac rozbiórkowych.
Rozbiórka budynku bez odpowiednich pozwoleń może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, nawet jeśli działania podejmowane są w celu usunięcia bezpośredniego zagrożenia. Aby uniknąć zarzutów o nielegalną rozbiórkę, inwestorzy muszą dokładnie przestrzegać przepisów Prawa budowlanego, w tym uzyskać niezbędne ekspertyzy i zgłosić zamiar rozbiórki właściwym organom administracyjnym. W przypadku wystąpienia sytuacji wyjątkowych, jak bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa, konieczne jest natychmiastowe poinformowanie odpowiednich służb i uzyskanie potwierdzenia legalności działań.
Potrzebujesz pomocy prawnej w sprawie rozbiórki budynku? Oferujemy profesjonalne porady prawne online oraz pomoc w przygotowaniu niezbędnych pism i dokumentów – skontaktuj się z nami już dziś! Aby skorzystać z naszych usług, opisz swój problem w formularzu pod artykułem.
1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. 1994 nr 89 poz. 414
2. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 września 2010 r., sygn akt II AKa 202/10
3. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 października 2017 r., sygn. akt II SA/Ol 691/17
4. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 1365/09
5. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 817/10
6. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II OSK 1366/10
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
O autorze: Małgorzata Zegarowicz-Sobuń
Radca prawny, absolwentka Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II w Lublinie. Aplikację radcowską ukończyła przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Białymstoku. Jako radca prawny pragnie rozwijać się zawodowo oraz służyć pomocą klientom. Interesuje się prawem rodzinnym, spadkowym, prawem pracy, spółdzielczym, mieszkaniowym, a także prawem karnym. Prowadzi własną kancelarię prawną w Suwałkach, a prywatnie pasjonuje się kuchnią, dekoracją wnętrz oraz poznawaniem nowych krajobrazów.
Zapytaj prawnika